Ben jij nog dezelfde persoon die je pre-corona was? Dat is een filosofische vraag die je mijns inziens gerust met ‘ja’ kunt beantwoorden. Want alles wat je gemaakt heeft tot wie je bent – je opvoeding, je familie, je opleiding, het opbouwen van je netwerk – ligt voor een aanzienlijk deel in het verleden en kan dus niet meer van je worden afgepakt. En wat betreft het deel dat niet in het verleden ligt: dat kan moeilijk door het virus eensklaps worden weggevaagd. Er is dus alle reden om te denken dat het coronavirus een onverwachte test is, met vervelende en soms dramatische effecten, maar dat je in essentie (gelukkig!) nog steeds dezelfde persoon bent, inclusief de zwaktes en de krachten die je pre-corona ook al had.
Dat je in essentie dezelfde bent, betekent echter niet dat corona je agenda – wat je dagelijks te doen staat – ongemoeid laat. Integendeel. Welke functie je ook uitoefent en op welke plek in een bedrijf of organisatie je ook zit: bij iedereen kunnen de gevolgen van de coronacrisis aankloppen. En ertoe leiden dat er ineens andere vragen en eisen aan jou gesteld worden dan je pre-corona gewend was.
Ondanks het feit dat ik, net als iedereen, ‘ups’ en ‘downs’ ken, vind ik die test – als ik heel eerlijk ben – een boeiende uitdaging. En dat is maar goed ook, want als eigenaar van Doets Reizen lig ik in de vuurlinie van de pandemie. Van de ene op de andere dag is het product van het bedrijf, verre vliegreizen, door de maatregelen volledig onmogelijk gemaakt. En is het toekomstperspectief voor mijzelf, en de hele reisbranche, maximaal gekanteld: van grootste groeisector ter wereld naar sector die de hardste klappen zal krijgen. Hoe zou ik als ondernemer nog een toekomst hebben als ik niet bereid zou zijn te accepteren dat mijn dagen er nu compleet anders uitzien? En in een totaal ander speelveld moet opereren?
Voor mij is het oprichten van BuddyBold, een start-up die zich richt op gelukkiger oud worden, dan ook een logisch antwoord op de coronacrisis. Maakte ik mensen tot voor kort zo gelukkig mogelijk door ze een mooie reis te laten maken en zodoende weer verbinding te laten krijgen met zichzelf en hun naasten, nu, met BuddyBold, doe ik hetzelfde, maar dan om de hoek. Met BuddyBold tracht ik jonge mensen te inspireren ‘buddy’ te worden van een oudere. En zo, via een gewenst aantal contactmomenten, ook een soort ‘reis‘ te laten beleven, maar dan een reis in emotionele zin, tussen jong en oud, zonder kerosine of vliegtuigen. Helemaal passend bij de post-corona realiteit.
Gevolg? Mijn medewerkers moeten bereid zijn vanuit de luxe situatie van een gesmeerd lopend reisbedrijf een stap terug te zetten. Iets nieuws mee te helpen opbouwen, dat vrijwel niemand nog kent en waarvan de weg nog niet geplaveid is. Ik coach ze daarin. En ik hoop daarbij dat ze inzien dat ze, net als ik, niet iemand anders hoeven te worden. Weliswaar krijgen ze door corona een andere agenda voorgeschoteld, maar nog steeds kunnen ze dezelfde krachten in zichzelf aanboren – en door die nieuwe agenda kunnen ze juist enorm groeien!
Ondertussen probeer ikzelf het inspirerende voorbeeld te zijn van iemand die dezelfde passies najaagt als pre-corona. En dat ik van het runnen van een gevestigd bedrijf terug schakel naar het opzetten van een start-up, zie ik niet als een nederlaag, maar als een onverwachte kans om te groeien.
I love to be tested!