Een belangrijke inspiratiebron bij het oprichten van de start-up BuddyBold is de geweldige jonge vrouw Emma Dekker. Uit haar scriptieonderzoek bleek dat senioren zorgtaken veel liever aan een mens uitbesteden dan aan een robot. Die uitkomst bevestigde mijn intuïtie dat écht, menselijk contact – te midden van onze geavanceerde gezondheidszorg – een cruciale behoefte van senioren is. Maar ook dat ‘het praatje’, ‘het kopje koffie’ dan wel ‘het blokje om’ door de te verwachten toename van het aantal senioren nog meer onder druk komt te staan. Want zijn er op termijn wel genoeg familieleden, vrienden of andere mantelzorgers die in dit veeleisende tijdsgewricht een paar keer per week kunnen terugschakelen voor zo’n ‘nutteloze’ (maar o zo nuttige!) ontmoeting?
Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik snel kan schakelen zodra mijn ondernemersgeest geprikkeld raakt. En dus ben ik aan de slag gegaan met het idee jongeren, die graag een centje bijverdienen, in te zetten om senioren één of meerdere keren per week te bezoeken. Een aantrekkelijke ‘win-win’. Want de senioren blijven langer vitaal en met de buitenwereld verbonden. En de jongeren hebben een baantje, een uiterst welkome inkomstenbron, waarbij ze ook nog eens sociale vaardigheden ontwikkelen die in andere baantjes niet aan bod komen.
Het mooie is: ook ervaren mensen uit de zorgsector ontvangen de missie van BuddyBold – menselijk contact voor senioren herstellen waar het dreigt te verdwijnen – met enthousiasme. Juist door het feit dat we aandacht schenken aan de individuele “klik” tussen een senior en een jongere, hún onderlinge dynamiek en daarmee de zogeheten ‘menselijke maat’ centraal stellen, doet BuddyBold, zeggen zij, iets heel bijzonders. Iets dat in de zogenaamde ‘zorgmarkt’ met zijn standaardprocedures en –pakketten bezig is te verdwijnen: spontaniteit, humor, echte aandacht. Naast vele jongeren zijn ook zorgmedewerkers zó gecharmeerd van de persoonsgerichte aanpak en filosofie van BuddyBold, dat ze naast hun reguliere werk graag voor onze start-up aan de slag gaan.
Tot zover louter positieve reacties en dynamiek!
Maar nu komt het addertje onder het gras, zijnde het ware gezicht van de zorgmarkt. Die markt wordt nauwlettend gereguleerd door de overheid en reageert huiverig op BuddyBold. Waarom? Omdat die markt leeft van top-down voorgeschreven formulieren, hokjes en etiketjes. Leeft van te leveren diensten zodra zich een probleem A of ziektebeeld B voordoet, terwijl BuddyBold problemen (zoals eenzaamheid) probeert te voorkomen en ziektebeelden (zoals dementie) vroegtijdig onderkent en uit de taboesfeer haalt. Met andere woorden: het mogelijk slagen van BuddyBold brengt bestaande reflexen en geldstromen in gevaar. En hoewel de bestuurs- en managementlagen BuddyBold verwelkomen, de juistheid van onze aanpak onderschrijven, weten ze nog niet hoe wij in de bestaande zorgmarkt zijn in te passen. Onderaan de streep motiveert die onmacht mij natuurlijk alleen maar éxtra om BuddyBold te laten slagen, want ik zal nooit een prioriteitstelling accepteren die alleen in een nachtmerrie thuishoort.
